(دکتر حشمدار) Dr.Hashamdar دکتر حمیدرضا حشمدار ——– Dr.Hamidreza Hashamdar
Related Articles
معمولاً تیرهایی با دهانه‌ی کوتاه و ارتفاع زیاد هستند و چنانچه به تیرهای عمیق نزدیک شوند، آنگاه با احتمال شکست‌های زودهنگام برشی، سازه را دچار شکست ترد می‌کنند و عملکرد مطلوبی در سازه نخواهند داشت. تیرهای همبند با گسیختگی زودهنگام به دلیل تشکیل مفاصل پلاستیک برشی در سیکل‌های رفت و برگشتی ناشی از بار زلزله سازه را دچار شکست ترد می‌کنند، لذا ضرورت ایجاب می‌کند که برای تحمل تعداد سیکل‌های زیاد توسط مفاصل خمشی پیکربندی جدیدی پیشنهاد شود. لذا در این پایان‌نامه ضمن بررسی اثر ارتفاع تیر پیوند بر رفتار لرزه‌ای دیوار برشی همبند کارایی استفاده از دو تیر با عمق کمتر و با رفتار پلاستیک خمشی بجای یک تیر پیوند عمیق با شکست ترد برشی بررسی خواهد گردید. هدف از پیکربندی پیشنهادی اجتناب از شکست‌های ترد برشی در تیرهای همبند برای رسیدن به مکانیزم‌های مبتنی بر مفاصل پلاستیک خمشی جهت دست یافتن به شکل‌پذیری بیشتر و افزایش مقاومت نهایی سازه می‌باشد. برای این منظور برای سازه‌هایی با ارتفاع مختلف، سه نمونه دیوار برشی همبند یکی با یک تیر پیوند عمیق و دو نمونه دیگر با تیر مضاعف با مقطع بهینه برای عملکرد خمشی توسط نرم‌افزار اجزای محدود PERFORM 3D مدل‌سازی شده و نتایج حاصل از تحلیل نمونه‌ها تحت بار استاتیکی فزاینده و تحلیل دینامیکی از نظر ضریب رفتار، میزان استهلاک انرژی، میزان برش پایه که به سازه وارد می‌شود و دیگر پارامترهای عملکرد لرزه‌ای با هم مقایسه گردیده است. نتایج حاصل از تحلیل‌های دینامیکی و استاتیکی غیرخطی حاکی از این بود که استفاده از پیکربندی پیشنهادی برای دیوار برشی کوپله باعث افزایش ضریب رفتار سازه، افزایش مقاومت نهایی سازه، افزایش جذب انرژی و افزایش برش پایه‌ای که سازه قادر به تحمل آن است می‌شود. شکل‌پذیری سیستم‌‌های پیشنهادی نیز به میزان قابل‌توجهی بیشتر از دیوار برشی همبند با تیرهای عمیق می‌باشد که حاکی از بهبود رفتار لرزه‌ای آن‌ها است.
